Donderdag was het tijd voor een 5k baanloop in Zutphen. Helaas voelde ik mij al enkele weken niet lekker. Ik ben al tijden lang heeeel erg moe en de buik was al een tijd niet echt in orde. Nu blijkt dat ik via onze kat een darmparasiet heb gekregen en daarvoor zal ik morgen (vrijdag) antibiotica op moeten halen.
Maar goed daar had ik vanavond niets aan. Ik had vanwege de vermoeidheid de hele week niet gelopen. Gisteren ging het wel goed en toen ben ik dus toch gaan lopen en wel zonder op mijn horloge te kijken. Ik wou eigenlijk een redelijk rustige 10k gaan doen maar ik liep bij 3k toen er een man naast mij kwam fietsen die zei: potdomme je hebt het tempo er wel in zitten, ik kan je bijna niet inhalen. Toen heb ik stiekem toch even op mijn horloge gekeken en het bleek dat ik al 2km op 3:55 liep, een lekker tempo dus zonder dat ik het echt in de gaten had. Heb toen besloten om de training korter te maken om krachten voor de baanloop te sparen.
Dus met dat gevoel kwam ik bij de start aan. Het was lekker koud weer ik had echt het idee dat ik een super PR ging lopen. Dus met dat idee ook gestart.
De eerste ronde ging te hard en dat wist ik zelf ook wel maar ik wou graag bij Linda blijven, die voor mij een goeie graadmeter is aangezien ik altijd net enkele seconden achter haar eindig. Ik hoef niet perse te winnen van haar, maar het zou wel leuk zijn als ik ook een keer een sterke dag heb zodat we elkaar kunnen opfokken richting een super PR.
Ronde naar ronde gingen voorbij en ik had het idee dat het tempo net te langzaam lag maar helaas kon ik ook niet harder. Elke keer als ik harder ging kreeg ik enorm last van de darmen en had ik het idee dat ik direct naar de WC moest. Gelukkig trok dit weg op het moment dat het tempo iets langzamer ging.
Een paar keer werdt Linda echt van de sokken gelopen door dezelfde persoon en bij de 3e keer werdt het haar teveel en reageerde ze direct met een versnelling om weer voor die persoon te komen. Shit dacht ik nog, die ben ik kwijt maar na enige tijd kon ik er toch weer achter komen.
In de laatste ronde had Linda echt een enorme versnelling in de benen en kon ik niet meer volgen en kwam ik in 18:31 over de finish. Alles behalve een super PR dus. Balen!
Ik had welliswaar het baanrecord in mijn leeftijdsklasse gelopen maar dat was niet zo moeilijk omdat die nog niet gezet was. Ik weet dat er niet meer in zat, hoewel ik het wel verwacht had....
Morgen maar eens de antibiotica ophalen en dan eens bedenken wat ik ga doen. Er mee beginnen voor de 7 heuvelenloop met het risico dat het de prestaties verminderd of niet nemen maar het risico dat de darmen opspelen en ik tempo moet minderen of zelfs helemaal moet opgeven. Ik weet vrijwel zeker dat ik toch maar voor de antibiotica ga en dan maar hopen dat ik weer op tijd opgeknapt ben....
Reageer op dit artikel
Eerdere reactie(s):