Triathlon met obstakels 01-09-2008
Na een weekje rust te hebben genomen vanwege mijn hersenschudding na de val van vorige week was het zondag tijd voor de triathlon in Doetinchem. Ik weet dat het nog zeker niet verstandig was aangezien de hersenschudding nog niet voorbij was, maar toch kon ik het niet laten. ik had mij er al lang op verheugd, dus ben ik toch maar gegaan. Eigenlijk was ik het Guido, mijn triathlon trainingsmaatje, ook wel verschuldigd. Zeker nadat ik vorig jaar ook al niet mee kon doen omdat ik op vakantie was en 2 jaar geleden hem niet geheel kon doen gezien een knie blessure. Dit jaar kon dus niets mij weerhouden :)
Weer was erg goed en het water was op juiste temperatuur. Heb nog even getwijfeld of ik het wetsuit zou aantrekken aangezien ik nog wonden had van de val van vorige week. Ik had ook geen zin om mijn halve vel er af te trekken bij het uittrekken van het pak. Toch maar gewaagd en gelukkig zat aan het einde van de race mijn vel er nog op :D
De triathlon begint altijd met mijn favorite onderdeel (NOT!) het zwemmen. Gelukkig kon ik de hele kilometer volhouden met de borstcrawl en was ik met zo'n 16 a 17 minuten het water uit. Al een heel stuk sneller dan andere jaren.
Onder het wetsuit had ik dit jaar mijn snelpak al aangedaan wat mij weer tijd scheelde met de wissel. Na de wissel was het tijd voor zo'n 41 km fietsen. Eerste stuk is altijd ff lastig aangezien je het zwemmen nog in de benen hebt. Maar als snel kon ik een hoop fietsers inhalen. Leuk is het helemaal om de dure carbon tijdrit fietsen in te halen met mijn "simpele" alu fietsje :D Uiteindelijk iets meer dan een uur over gefietst, (1:07) maar die tijd had ik beter verwacht.
Eenmaal weer door de wissel gekomen was het tijd voor het hardlopen. Eerste ronde 11 minuten daarna 12, 13 en 14. Probleem was dat met het hardlopen de hersenschudding toch wel erg parten speelde en o.a. duizeligheid een rol speelde. Daardoor moest ik elke ronde steeds vaker rust nemen om mijn lichaam bij te laten komen. OK ik had hem ook kunnen stoppen maar dat vond ik niet een optie. Het hardlopen koste mij door de hersenschudding als grootste obstakel uiteindelijk de meeste tijd die ik niet ingecalculeerd had. Maar toch nog zo'n 7 minuten sneller dan andere jaren!
Terug kijkend op de triathlon erg genoten en ook afgezien. Hopelijk volgend jaar beter in orde en een betere tijd. Trainingsmaatje Guido had 7 minuten achterstand op mij en dat vind ik zeer netjes, zeker nadat fietsen en zwemmen beide niet zijn ding zijn. Het hardlopen had hij het allemaal weer goed gemaakt. Volgend jaar oppassen voor hem dus....
Clublid Bert Kromkamp had deze dag ook meegedaan met 1/4 trio triathlon waarbij hij het fietsen voor rekening nam. Hopelijk binnenkort op deze site meer over te lezen onder zijn eigen profiel (dit is een hint Bert!!!!)
Nu op naar de tijdrit wedtrijd van de club en hopelijk kan mijn hoofd dan weer genoeg hebben, want het voelt nu nog niet echt goed aan:(
J
Reageer op dit artikel
Eerdere reactie(s):